Soms moet je even uit je comfortzone stappen. Mij gebeurde het afgelopen zondag. Het was jaren geleden dat ik de zangmicrofoon -ongemerkt- aan de wilgen hing. Een microfoon diende voor mij alleen nog om mijn toespraken of workshops te versterken. Tot de vraag naar me toe kwam of ik alsjeblieft wilde zingen. De keer ervoor had ik al beleefd afgewimpeld, maar er was toch wel behoefte aan ondersteuning. Vertrouwen of angst?
Vertrouwen won: gisteren stond ik, voor het eerst sinds lange tijd, weer met een zangmicrofoon in m’n handen.
Vond ik het spannend? Ja. Heb ik gedacht ‘waarom heb ik ja gezegd’? Ja. Maar afspraak is afspraak, terugkrabbelen geen optie.
En iets een beetje spannend vinden is geen reden om het niet te doen. Meestal niet zelfs, is mijn ervaring.
Zo stond ik daar, in een echte kerk, gesteund door mijn dochter met de dwarsfluit en een vriend aan de piano – ‘samen kunnen we alles’.
Ging het foutloos en perfect? Nee. Moest dat? Nee. En eigenlijk vond ik het best leuk…!
Durf jij deze week ook een stap uit je comfortzone te zetten? Leef je in vertrouwen of in angst?
